Twee inschattingsfouten maakte Kek:
– de locaties aan het Mechels plein openen pas om 11 u
– een locatie (Ackermans & van Haaren) is niet open op een zondag.
Ze is drie kwartier te vroeg ter plekke.
Maar het komt helemaal goed …
Na wat rondgehangen te hebben om de 2 etalages te bekijken die bij Finis terrae horen,
ziet ze iemand binnengaan bij de Galerie Geukens & De Vil!
Kek volgt de dame, en mag zowaar al binnen.
Een groot voordeel dus om zo zonder andere mensen de werken te kunnen bekijken!
Het opvallendste werk in de galerij, is het kamerbreed en -hoog
The revelation of Mat.Ur, an apocalypse of many
van Joris Van de Moortel.
De dag des oordeels, dus, met zeer veel detail geschilderd.
Deze berg zand is van Laure Prouvost. 4 step Shoven wil doen nadenken over onze voorgeschiedenis en onze relatie tot de natuur.
De houten Windswept van Els Dietvorst
Silent force, Red caress is een in situ installatie van Otoborg Nkanga. Er zijn kaartjes met de tekst te koop, maar Kek heeft weer geen cash bij…
Design for a raw iron Fence (2022) is van Ruben Bellinkx.
Het is een van de werken in de kleinere ruimte, die aan de COVID-tijd herinneren.
Een klein werkje van Francis Alÿs
Huispijn van Walter Swennen dateert al van 2017 maar past wel in het solitudegevoel van de Coronatijd
Er is nog meer te zien in de Galerij, maar deze werken deden iets met Kek…
En dan komt de suppoost voor de locatie Mechelse steenweg 8 haar spullen ophalen, en kan Kek ineens meelopen! Weer een locatie helemaal privé bezoeken!
In een eerste zaal vinden we de reeks Elegy van Jan Van Riet. Elegy gaat over oorlog, en specifiek over het beleg van Leningrad.
De beelden staan apart, maar geven in hun totaliteit een beeld van de ellende, de gruwel, maar ook van de kleine lichtpuntjes en de hoop zoals die er in oorlogstijd zijn.
De overzichtsfoto is van de website van Finis terrae gehaald.
In de twee andere ruimtes zien we werk van acht vrouwelijke kunstenaars die de grenzen verkennen die nog steeds in onze maatschappij bestaan.
Please talk softly – Lisa Ijeoma
Beside ourselves – Stevie Dix
Rose water Sun-King’s Delight – Nadia Naveau
De laatste halte, het is ondertussen 11u geworden en dus zal de blauwe poort open zijn, is de Hortus Conclusus, de tuin van de Sint-Joriskerk. Hier is geen kunstwerk te zien, maar de tuin is een beetje een kunstwerk op zich. De tuinarchitect was Ronald van der Hilst.
Finis terrae gaat zijn laatste week in! Kek vond het zeer de moeite.
Het was ook interessant om de kerkelijke tuinen te bezoeken, zelfs al is er in de wintertijd niet erg veel te zien.
Een persoonlijke top drie zou er zo kunnen uitzien:
Het werk van Sofie Muller uit de vorige post,
Storm op zee van Thierry De Cordier (ook uit de vorige post)
en Jan Van Riet zijn serie over oorlog.
Kek kijkt al uit naar een volgende editie!
Kek op reis maar meestal niet 