Oostende, zondagochtend op de dijk:
oranje mannetjes (neen, geen Jaunes) die de straten terug afvalvrij rapen,
Aziatische vrouwen op slecht afgestelde brommertjes,
hondjes die worden uitgelaten,
meeuwen, wind en de zee,
en verder alles rustig!
Zo eindigt Kek haar Oostendetrip waarvoor de aanleiding het optreden van Stef Kamil Carlens in de Grote Post was. Kijk hier!
Omdat Kek (en Margot) nog altijd de Crystal Ship editie 2022 moeten ontdekken, wordt er een dagje aangeplakt!
Na een stormachtige dag, waar je bijna weggeblazen werd op de dijk, krijgen we een nagenoeg windstille en meestal zonnige dag voor onze Crystal Ship exploratie!
Zoals de vorige jaren is het weer een divers aanbod van werk van internationale kunstenaars.
We beginnen op de Oosteroever, Bredene zeg maar.
Daar zijn twee nieuwe werken gekomen, waardoor er -jammer genoeg- twee vorige overschilderd zijn. Dat begrijpen wij niet goed. Er zijn nog zoooooveeeeeel muren in Oostende.
Dit werk op de muur van De Spui, is van de Argentijnse Franco Fasoli.
Zowaar een kleurrijk tafereel dat ons meer aanspreekt dan de ‘stoelen’ uit een vorige editie.
De Amerikaan Axel Void overschilderde zijn eigen werk.
We zien nu het behangpapier van Antoinette, een buurtbewoonster.
Of het de bedoeling is dat de verf zo sterk uitgelopen is?
We denken van niet, maar weten het ook niet!
Wel spijtig…
Met de veerboot gaat het terug naar Oostende stad!
Alex Senna schilderde deze man, en zijn schaduw. Wij vinden het eerder een vrouwelijke figuur, maar misschien komt dat doordat we de schaduw eerst als het lange haar van de persoon zagen?
Op de muur van de brandweerkazerne heeft de Portugese Aheneah met achttienduizend schroeven en veel draad, dit ‘borduurwerk’ gemaakt. Het hangt te hoog om een goeie detailfoto te maken. Kek had graag de draden eens van dichterbij bekeken.
De neerstortende vredesduif van het Israëlisch collectief Fingaz.
Het is niet het mooiste werk van de nieuwe reeks, maar wel toepasselijk voor deze tijd…
Deze ‘digitale noise’ verwijst naar het beeld dat ontstaat bij het inzoomen op digitale foto’s.
Ampparito is de Spaanse kunstenaar die dit maakte.
Bij dit werk zou het geweldig zijn om in een soort van time lapse de wording te kunnen volgen.
Iñigo Sesma uit Baskenland, Spanje, schilderde dit mysterieuze realistische tafereel. De foto is tegen licht gemaakt, dus het werk komt niet volledig tot zijn recht! Op de website van Crystal Ship staan betere foto’s…
De inwendige mens wordt versterkt in de Grote Post, waar ze voor de veggie maand op hun menukaart een heel blad met vegetarische en zelfs vegan gerechten hebben!
Het is in de Grote Post dat Margot ontdekt dat Kek niet alle werken van 2022 op het stadsplan heeft aangeduid.
We moeten dus nog op pad, en het is niet dichtbij…
Richting Ensorinstituut dus!
Nog voor we een eerste werk van Crystal Ship zien, ontdekken we op de speelplaats van het Ensorinstituut deze twee werken. De school is toe, dus de foto’s zijn genomen van op straat en door een gat in de poort. Wel fijn zo’n werken op een speelplaats!
Weer een overschilderd werk!
Dit stilleven is van de Poolse Bezt.
Volgens de folder is dit stilleven een eerder atypisch werk van de kunstenaar.
Met deze muurschildering in de kleuren van de Oekraïense vlag, wil de Amerikaanse met Oekraïense roots Maya Hayuk, aandacht vragen voor de slachtoffers van de oorlog.
Ook hier uitgelopen verf, maar zeker zo bedoeld, denken we.
Ook hier was vroeger een ander werk te zien…
De Belgische Adele Renault schilderde deze frisgroene bladeren op een muur in de Frère Orbanstraat.
Hieronder tot slot nog een werk uit de editie 2021!
We hadden het toen niet bekeken, dus …
Het is van Jacoba Niepoort, een Deense.
Ooit moeten we eens langs alle werken wandelen!
Om ze nog eens te zien voor ze misschien overschilderd worden, maar ook gewoon als overzicht.
Het begint daar in Oostende een indrukwekkende collectie te worden:
71 grote werken en dan nog de interventies van ondermeer Jaune, Helen Bur, Cordal, Mieke Drossaert…
En kijk: de volgende editie wordt al aangekondigd!!!
Kek op reis maar meestal niet 