Kek gaat graag ne keer naar Oostende.
Dat was trouwens iets wat ze heel erg deelde met Snor.
Oostende, dat is Muzee
Muzee is vernieuwd en terug open sinds 1 juni!
Er zijn muren verplaatst met aandacht voor het oorspronkelijke gebouw, waarin het warenhuis de “COO” gevestigd was.
De speciale vleugels Ensor, Spilliaert en Raoul Servais zijn verdwenen, wat Kek wel enigszins jammer vindt.
De geselecteerde kunstwerken komen uit de eigen collectie met werk van veel Belgische kunstenaars van 1830 tot heden.
Er is een gratis audioguide met de verzorgde stem van Koen De Graeve,
maar na een verdieping begint Kek selectief te luisteren.
Trop is nog altijd teveel.
Zoveel informatie over zoveel werken en kunstenaars kan ze niet op een uurtje verwerken.
Een van de ‘nieuwe werken’ is Pantazis in de sneeuw van Guillaume Vogels.
Kek heeft er nog nooit van gehoord…
Het werk valt op door zijn speciale compositie en de grote variatie aan grijstinten.
Ook dit werk, De Ontaarde van Oscar De Clercq, trekt de aandacht.
Er is veel werk van Permeke, en dankzij de audioguide leren we bij over zijn gebruik van potloodlijnen op schilderwerken! Hieronder een detail…
De oogst in Devonshire schilderde Permeke in 1917, in Engeland. Het is een zomers kleurrijk doek, eerder atypisch voor Permeke?
Het is fijn dat Muzee geïnvesteerd heeft in Oostendse kunstenaars!
Er hangt (uiteraard) geestig werk van Ensor, en enkele heel mooie werken van Spilliaert.
De stijl van Spilliaert is echt bijzonder!
Kek kan er niet genoeg van krijgen…
Ook Raveel ontbreekt niet.
Thierry De Cordier, nog een van Kek haar favorieten is ondermeer aanwezig met
“Dieu est une poire”
En een beetje in een achterafzaal loopt de tentoonstelling la Eterna Juventud van de Belgisch-Spaanse kunstenares Olivia Hernaïz.
Ze loopt nog tot eind augustus 2021 en gaat over de levens van de kinderen die om te ontsnappen aan Franco, naar Rusland gedeporteerd werden (en meestal niet meer naar Spanje terugkeerden),
over identiteit en familiebanden.
Naast een video, textiel, een installatie zijn er ook de aquarellen, die per letter van het Russische alfabet een inkijk geven in het dagelijkse leven van de ‘niños de Rusia’.
Kek vroeg zich af wat een kameel daarin deed.
Wel, omdat het leger alle paarden had opgeëist, werden kamelen ingezet als trekdieren.
Ze trokken bij min 40 graden de sleeën uit het bos!
Oostende is ook de strekdam
De strekdam is ideaal voor een korte wandeling voor het ontbijt,
en om een avondluchtje te gaan scheppen.
Het licht is bijzonder.
Kek snapt het, dat kunstenaars steeds weer de zee willen schilderen.
Goed bezig, Oostende.
De afgebakende zone is klein, het is een begin?
Ook in het Maria-Hendrikapark is de stad goed bezig.
Oostende is Streetart
Met deze zesde editie van Crystal Ship heeft de stad zich werkelijk op de kaart van de streetart in Vlaanderen gezet.
Werk van SozyOne in opbouw in de Langestraat
De Roa in de Hofstraat begint af te bladderen.
Het is dan ook een werk van de allereerste editie van Crystal Ship, in 2016.
De volledige editie Crystal Ship 2021 zal voor ergens in het najaar zijn!
Het werk van Karen François op het kerkplein verdwijnt binnenkort, en daar is Kek dus al naar gaan kijken.
Even denkt Kek dat er boven op de Thermae Palace ook een Streetart kunstenaar bezig geweest is. Bij nader toezien blijkt ‘de wolf’ een gat in de bezetting te zijn…
En? Gaat er eindelijk werk gemaakt worden van de Koninklijke Gaanderijen?
(Goed bezig, Oostende)
Ook Beaufort 2021 is in Oostende!
In Mariakerke is dit indrukwekkend werk te vinden!
Het is van Rosa Barba en heet Pillage of the sea.
Elke zak stelt een stad voor die bij een stijging van het zeeniveau mogelijk overspoeld wordt.
De cijfers geven het aantal inwoners weer.
Oostende is Marleen,
met wie er altijd nieuwe plekken te ontdekken zijn.
Zoals het Muccka, waar op simpele vraag een echt vegetarisch gerecht gemaakt wordt,
dat nog lekker is ook.
Of het dakterras bij de Grote Post, met panoramisch zicht op een deel van Oostende.
Oostende blijft altijd ook de zee, natuurlijk,
al is de beleving er anders dan in Oostduinkerke.
En bovenal is Oostende een plek waar het wemelt van de herinneringen aan Snor.
Zoals gezegd: we gingen allebei graag eens naar Oostende.
Snor was specialist in het opsnorren van aanbiedingen van hotels.
En hij kon niet laten om te boeken als dat een goeie deal was.
We maakten kennis met een hele range hotels in Oostende, van de (oude) jeugdherberg tot de Thermae Palace.
Dat was trouwens een van onze laatste uitjes:
met de rolkar naar Oostende in de zomer 2015 voor de editie van Beaufort.
In Raversijde, waar de meeste Beaufort werken niet toegankelijk waren met de rolstoel.
Bij Marleen op het strandIn de Japanse tuin, het was onmogelijk om de ronde met de rolkar te rijden.
Kek op reis maar meestal niet 