Kek houdt van bomen.
Natuurlijk houdt ze van nog veel meer in de natuur,
maar bomen bekleden een bijzonder plaatsje,
alle bomen.
Sterke bomen, knoestige oude bomen, ranke bomen, jonge ijle boompjes,
gegroefde bomen en gladgeschorste bomen,
bemoste bomen en bomen vol zwammen,
loofbomen en naaldbomen,
alleenstaande bomen, bosbomen,
knotbomen, parkbomen, laanbomen,
zieke bomen, omgevallen bomen, dode bomen,
fruitbomen, notenbomen, kastanjebomen,
leibomen en treurbomen,
klimbomen, speelbomen,
inspirerende bomen,
stambomen (euhm)
…
Zoveel kunstenaars hebben iets met bomen.
Marionette van de Finse kunstenaar Antti Laitinen is een videowerk.
Kek zag het in Damme.
Strangler, Héctor Zamora: rond een gigantische Oostenrijkse den bouwde deze kunstenaar een stelling in Brugge.
De boom Windswept van Els Dietvorst op het strand van Oostduinkerke
Ipad-schilderij van David Hockney
En dan had Kek het nog niet over Spilliaert zijn bomen …
Regelmatig passeren op de tuinscheurkalender berichtjes over bomen.
Het eerste dat de aandacht trok, op 2 november, was dat over veteraanbomen.
Den Haag heeft sinds oktober 2019 officieel een veteraanboom:
De foto’s komen van de website dendrologie.nl, maar als Kek nog eens in Den Haag komt gaat ze zeker zelf een foto maken!
De leeftijd van de boom wordt geschat op 290 jaar, maar dat is mogelijk meer,
gezien zijn vitaliteit.
Een spreekwoord in Engeland zegt:
“Een eik groeit 300 jaar, rust 300 jaar en sterft 300 jaar”.
In Engeland hebben ze veel respect voor oude bomen, ze krijgen er de tijd om gracieus te sterven.
Ondertussen in ook een Natuurpuntafdeling bezig veteraanbomen in Vlaams Brabant in kaart te brengen!
Volgens het blaadje van 2 december kregen 5 etagebomen in Vlaanderen de titel van beschermd monument.
Een ervan stond – ja, want twee weken na de erkenning waaide hij om- in Nukerke, deelgemeente van Maarkedal.
Het was een Hollandse linde (Tilia x europaea). Boomkunstenaar Thijs Van der Linden maakte er een kunstwerk van.
Het kalenderblaadje van 7 december gaat over de vogelkers, of juister de Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina).
Blijkbaar eten ondertussen veel vogels de bessen en zijn er meer dan 60 insectensoorten die direct of indirect van de boom leven. De boom levert ook rijk en goed afbreekbaar strooisel en heeft een vroege rijke bloei en vruchtzetting.
Omdat uitroeien toch niet gaat lukken (toen Kek studeerde, een eeuwigheid geleden, dacht men nog dat dat ging kunnen) bekijkt men nu eerst de specifieke situatie op elke locatie met Amerikaanse vogelkers.
Daar is, in 2019, een heuse ‘beslisboom’ voor uitgewerkt, om beheerders van natuurgebieden in hun beslissing te helpen.
Hier is die boom te vinden!
In Schilde wonen is leuk, niet in het minst omwille van de vele bomen.
Het is echter wel hallucinant om te zien hoe snel het, ook hier, verandert.
Bomen moeten overal om.
En niet alleen waar een huis moet komen op een perceel …
De bouwpercelen die nu te koop worden aangeboden, liggen meestal al een hele tijd braak, zodat er niet alleen bomen, maar een heel ecosysteem verloren gaat bij de bouw van weer een huis met een gazon.
Het doet zeer aan Kek haar hart.
Als ze niet om mogen, de bomen -soms is de gemeente eens een keertje streng- dan worden ze zodanig gesnoeid dat ze na een paar jaar wel gewoon dood gaan.
En dan zijn er al de bomen die elk jaar opnieuw voor Kerst moeten sneuvelen …
Normaalgezien snijden we hier wat takken van een den of een taxus om een soort van kerstboom in huis te zetten, maar dit jaar kreeg Kek een dennenboompje uit de Liereman in Oud-Turnhout.
Natuurpunt beheert het gebied en een van de maatregelen is de opslag aan dennen verwijderen.
Blijkbaar waren er bij Inverde vorig jaar ook kerstberken te verkrijgen.
De kerstberk is een restproduct uit duurzaam bosbeheer.
Om trager groeiende eiken meer kans te geven, worden jonge berkjes omgelegd.
In plaats van ze ter plekke te laten liggen, worden ze verkocht als alternatief voor de traditionele kerstboom.
Dit jaar is de actie precies al niet langer doorgegaan…
Kek hoopt in elk geval iets van haar bomenliefde door te geven aan haar kleinkinderen!
Aan een boom in het Vondelpark
Er is een boom geveld met lange groene lokken.
Hij zuchtte ruisend als een kind
terwijl hij viel, nog vol van zomerwind.
Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken.
O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen,
met slepend haar en met de geur van jeugd
stromende uit zijn schone wonden,
het jonge hoofd nogongeschonden,
de trotse romp nog onverslagen.
––
M. Vasalis
Vergezichten en gezichten
1954
Kek op reis maar meestal niet 