Categorie archief: Uncategorized

familie, Uncategorized

GCF 2022, in februari 2023

Kerstfeest in februari?
Moet kunnen dachten we.
Omdat Quinten in december en een stuk van januari op Antarctica was met zijn vriend de HYPSTAR, stelden we het feest gewoon even uit.

Maar ook nu zijn we niet compleet.
Werk, ziekte, een overlappend feest maken dat we er niet allemaal de hele tijd zijn.
Quinten is er, gelukkig voor de foto’s, wel,
en het feestcomité voor de organisatie …

Eten is er meer dan genoeg, 
twee dagen voorbereiden,
(danku Margot)
sfeer ook,
binnen- en buitenspellen,
een geefwinkel extra large,
en het belangrijkste van al:
de (kleine)kinderen hebben het naar hun zin!

Een fotoselectie gemaakt door Quinten!



































































Doordat Noah en Marith ziek zijn, is de creahoek niet echt bezocht, 
en zijn ook de Keklympische Winterspelen niet aan bod gekomen.
Misschien iets voor het Aprilfeest?





Standaard
Uncategorized

Twee halve dagen en een hele: musea in Den Haag. Deel 1: Museum Beelden aan Zee

Op dinsdag treinen we (Margot, Doppe en Kek) met ons Black-Friday-ticket naar Den Haag!
We kozen de trein van 9:44.

Omdat de trein van 8:44 niet rijdt, zit die van ons overvol en staan we opeengepakt tot in Breda.
Na de krappe overstaptijd hebben we ruime plaatsen op de IC naar Den Haag.

Na het afzetten van onze bagage in het hotel, en een snel middagmaal in de Juni, gaat het met de tram naar Scheveningen voor het museum Beelden aan Zee.

De grote zaal is gevuld met de monumentale beelden van Elmar Trenkwalder: De Tuin der Lusten.
Veel piemels en vaginas, maar vooral indrukwekkende composities in keramiek!





Omdat er in de oven waarin hij bakt maar plaats is voor beelden van 1m lang, worden de werken in verschillende onderdelen gebakken, afgewerkt en pas in de tentoonstellingsruimte geassembleerd. De kunstenaar ziet dus eigenlijk maar in het museum hoe zijn werk er in ‘t groot uitziet
Zo kwam het grote werk in 69 kisten aan en werd daar in de grote zaal ineengezet door een heel team.

Daarnaast is er in het Beeldenmuseum een overzichtstentoonstelling van het beeldhouwwerk van Pieter Starreveld. Blijkbaar deed hij ook nog meer dan beeldhouwen: kijk hier!
Wij houden vooral van zijn kinderkopjes en zijn dierfiguren!

In het museum is ook een Gipsotheek, waar bezoekers kennismaken met het wordingsproces van beelden. Er staan gipsen voorlopers van verschillende beelden uit de openbare ruimte.

Zo zien we later het bronzen beeld van Nelson Mandela, waarvan we in de gipsotheek een kleiner gipsen ontwerp zagen.

Op de terrassen van het museum staan nog tientallen beelden, maar het is een beetje koud en onze jassen zitten binnen in de lockers…

We zullen eens in een warmer seizoen moeten terugkomen!



Standaard
Uncategorized

Nieuw jaar

Een nieuw jaar staat bij veel mensen gelijk met goeie voornemens.
Bij Kek is dat eigenlijk hoe langer hoe minder.
Toch is er nog altijd een lichte druk om een goed voornemen te maken.
 Meer terug gaan ochtendglorenwandelen zoals in de Corona-lockdown kan er zeker een zijn  …

En op 1 januari wordt het al in de praktijk gebracht.
Kek heeft jammer genoeg haar fototoestel niet bij, dus alweer GSM-foto’s…

Veel vogels en vogelgeluiden, veel geuren,
mooie lucht (druk gevlieg ook) met een beetje regen,

weinig mensen, weinig lawaai,
ganzendriehoeken in de lucht boven het Albertkanaal 
(GSM te traag)
en
zelfs een nieuwjaarsboot!
Écht een goed voornemen, dus …


En onvermijdelijk (?) resten van vuurwerk …

Daarnaast heeft Kek nog het voornemen om eindelijk eens aan het grote opruimen in haar huis te beginnen.

Veel kans op slagen heeft dat plan misschien (alweer) niet.

Eindelijk weer eens op reis gaan is ook nog een voornemen.
Of dat een goed voornemen is, wie zal het zeggen?
Het heeft wel meer kans op slagen dan het opruimen …

Standaard
familie, Uncategorized

Een merkwaardige en erg zomerse week

Anna en Remus komen logeren, en ook Margot.
Doppe komt een paar dagen meegenieten.
Maar ook COVID is van de partij…
Een fotodagboek!

Dag 1

Dat is een vrolijke dag,  waar veel ontdekkingen gedaan worden, en waar goed gespeeld wordt! 
Doppe fietst nog snel naar de Hema voor een zwembadje:
er wordt heeeel warm weer voorspeld.
We weten nog niet wat er ons te wachten staat …


Dag 2

Mams wordt ziek!
Overgeven, koorts, algehele malaise…
En vermits een ongeluk nooit alleen komt, koelt de ijskast/diepvries ineens niet meer.
Kek is blij dat ze kan rekenen op de goeie service van Vrelust.
Nog voor de middag komt een technieker langs.
Verdict is: 48 u uitzetten en dan terug opstarten.
We redden wat er te redden valt…

Veel activiteiten om mams niet te erg te missen op dag 2!
Met Remus in de buggy naar de Bioshop en smikkelend terug.
Gras aan de kippen geven en naar het mierenbos.
Waterspellen en rijven in de tuin.
Een quadro-huisje bouwen.


Dag 3

Mams nog ziek en bij Doppe is het ook aan het beginnen.
Remus ontdekt de vuurwantsen, en het kot in de tuin …




Dag 4

Remus wordt ziek, hoge koorts en heel pips…
Met Doppe naar Sint-Antonius voor een antigeen test en die is positief.
Covid is in huis.
Dus moet er vervanging gezocht voor een concert in Luxemburg.
Een uitstapje van Kek wordt uitgesteld.
De ijskast mag terug opgezet worden, en oef… ze werkt terug.

Dag 5
Nog een ziekenhuisdag
Remus heeft minder koorts maar is nog ziek.
Toch wil hij al ‘naar buiten’ …
Het is vooral ‘kijken spelen’ en rondgedragen worden.
Margot keert naar Gent terug.


Dag 6 en dag 7

Zijn de hete dagen -hopelijk de heetste van het jaar- waarop wij het liefste binnen willen blijven, maar Remus toch altijd weer naar buiten wil.
Zo’n buiten kind is eigenlijk geweldig!
32 en 34 in de schaduw, Doppe alleen voelt zich er nog goed in.
Rare ziekte, COVID …
We zijn echt heel blij dat hij beetje bij beetje terug zijn vrolijke, ondernemende zelve wordt!

Dag 8

Remus en Anna zijn voldoende genezen om de lange reis naar huis aan te vatten!
Bovendien is het iets minder warm.
Ook Doppe gaat weg, en Kek haar huis is weer heel leeg …

Blijven alleen nog wat Franse woordjes hangen, die in de loop van de week geoefend werden met Remus zijn groot Frans boek!


Standaard
Snor, Uncategorized

Iemand (en neen, het is geen 14 februari)

Iemand om bij thuis te komen
Iemand om mee te bekvechten
Iemand om tegenaan te liggen
Iemand die mij ‘rimpie’ noemt

Iemand om mee op reis te gaan
Iemand om even thuis te laten
Iemand om een blokje mee om te wandelen
Iemand die zijn hoofd in mijn schoot legt

Iemand om samen te lachen
Iemand om advies aan te vragen
Iemand om alle resten op te werken
Iemand die ‘mooi meisje’ zegt

Iemand om mee naar kunst te gaan kijken
Iemand om zotternijen mee te doen
Iemand om knopen door te hakken
Iemand die graag aan zee is

Iemand om woeste plannen mee te maken
Iemand om mijn voeten te masseren
Iemand om betalingen te doen
Iemand die zegt ‘The sky is The limit’

Iemand om mij te motiveren
Iemand om boodschappen te doen
Iemand om zijn snor bij te knippen
Iemand die er altijd is


Iemand die er niet meer is
Maar eigenlijk ook nog wel



Beijing 2008, december


Lillo, 2012

Nagano 2012, december

Hawaï 2012


Washington, Hirshhorn 2012

Hawaï 2012

Yucatan 2014

Izegem, feest Mémé 2013



Standaard
Uncategorized

Zee en wind, caches en dansende bomen

Voor Miel zijn 8ste verjaardag regelden Margot en Kek in januari 2020 een uitje naar “het zeekasteel”.
Twee jaar later kunnen ze er eindelijk naartoe:
kasteel Westhove in Domburg!
We hoopten op de torenkamer, maar kregen een kamer in het koetshuis.
Dat blijkt achteraf gezien een zeer goede optie!




Dag 1 zijn sommigen onder ons nog dapper in korte broek…


We verkennen de Manteling.

De Manteling van Walcheren is een gevarieerd gebied met bossen, stukken duin, kaarsrechte lanen en slingerpaadjes. Van de 17e tot de 19e eeuw woonde de Middelburgse elite hier in de zomer. Dat is nog te zien aan veel sporen van tuinaanleg in de bossen, een aantal grote landgoederen en de tiendpalen.


De Manteling beschermt het achterland  tegen de zeewind. De eiken die er staan, zijn door die wind heel bijzonder gevormd: dansende bomen!

Ook de resten van wat ooit een beukenhaag langs een dreef was, zijn bijzonder.



De opgeschoten beukenhaag


Dansende eiken

Kek zag nog maar zelden zoveel bijzondere bomen samen.
En Miel zag nog nooit zoveel goeie klimbomen!


We zoeken en vinden geocaches!

Er wordt een boot gebouwd en te water gelaten, eerst in de Goudviskom, maar uiteindelijk in de gracht rond het kasteel.

En er is de zee, met de paalhoofden.


,
Het kunstwerk Being there van Marcel Smink in Oostkapelle bij het parkeerterrein aan de Duinweg: zandmannetjes met paalhoofden


Een van de meest bijzondere waarnemingen van ons Domburgverblijf was evenwel het zicht op de oude linde op de binnenplaats van het kasteel. Twee kauwen waren er in een holle vertakking een nest aan het bouwen en vlogen de hele dag af en aan met nestmateriaal.



En deze trofee gaat mee naar huis!


Standaard
bedenkingen, Uncategorized

Een huis, vol herinneringen

Stel dat je moet vluchten, zoals duizenden mensen uit Oekraïne momenteel, 
wat neem je dan mee uit je huis?

Al die spullen die jarenlang verzameld en gekoesterd zijn, 
waarmee een huis voller en voller raakt, 
wat steek je ervan in je koffer?
(Gesteld dat je de tijd hebt om een koffer te vullen)

Kek heeft de laatste week veel nagedacht.
Over spullen, en hoe alles in haar huis een verhaal vertelt,
hoe naast foto’s ook voorwerpen hun verhalen meedragen,
en hoe ze moeilijk in een Marie Kondo huis zou kunnen leven.
(Een beetje Marie Kondo zou misschien niet slecht zijn)

Hier zijn het volle kasten en schuiven, 
dozen en plastic bakken,
de kelder en de zolder volgestouwd,
de muren, elk horizontaal vlak vol,
vol met spullen, oud en versleten, kapot zelfs
of nieuw en nooit gebruikt, maar altijd met een verhaal…

Een heel leven in prullaria, memorabilia, practicalia, parafernalia, varia … 
zelfs het aantal categorieën groeit aan.

Boeken en doeken,
foto’s en brieven,
vaasjes en plantjes,
zand en stenen,
schelpen en zaden,
veren en skeletjes,
spellen en puzzels,
een kast vol kleren,
lakens voor veel slapers,
kunstwerken en kunstige werkjes,
tekeningen en knutselwerkjes van kinderen en kleinkinderen …

Kek zou al zeker zeer veel moeite zou hebben om kleiner te gaan wonen.

Om maar een voorbeeld te geven uit de categorie practicalia: 
als Kek ergens een vijsje, een paperclip, een stuk touw … ziet liggen, 
dan gaat dat mee naar huis,
en wordt er idealiter gesorteerd bij soortgenoten, voor potentieel later gebruik. 
De meeste mensen gooien veel van die kleinoden gewoon weg, en kopen als de behoefte zich voor doet gewoon nieuw. Kek niet dus, maar als ze dan eindelijk dat ene ding waarvan ze zeker is dat het ergens in huis is, nodig heeft, ja, dan vindt ze het niet, koopt er een nieuw en komt het een paar dagen later toch tegen.

En ja, stel nu dat je moet vluchten voor oorlog en geweld, 
zoals duizenden Oekraïners momenteel, 
en je niet weet wanneer, en of je ooit nog terugkeert, 
en als je terugkeert of jouw huis er nog zal zijn,
wat neem je dan in godsnaam mee van die verzameling schatten?

De tuin zou sowieso niet mee kunnen, en dat zou ook vreselijk zijn?
En wat met Billy …

Standaard
Uncategorized

Hoofd, schouders, …

… knie en teen, knie en teen …
Oren, ogen, puntje van mijn neus …

Wie (klein)kinderen heeft, zal dit liedje allicht al eens meegezongen hebben, met de bijhorend bewegingskes.
Kek moet er tegenwoordig vaak aan denken.
Zij het met een iets andere insteek.


Ze schreef al eens over ouderdomskwaaltjes, en ja uiteraard zijn die er nog steeds.
Aan hoofd, schouders, knie en teen …

Om te beginnen: het hoofd!
Kek denkt teveel. Dat is lastig. Het zorgt voor slapeloze nachten.
Ook vergeet ze voortdurend waar iets gebleven is, 
en zijn er dagelijks verschillende hopeloze zoektochten.
De bril, de sleutels, een muts, een zwarte broek, een spork …

Schouders!
Na de Frosho links was er in de lente 2021 plotsklaps de Frosho rechts. Links is ondertussen vrijwel in orde, rechts momenteel voor zo’n 80%.

Knie!
Sinds een dikke maand sukkelt Kek met de knie, de linker.
Wandelen zat er even niet meer in, 
slapen ging nog moeizamer dan anders.
Maar, ondertussen is ook dat weer aan het beteren, 
met een brace wandelen we al weer zo’n 6km.

Teen?
De tenen, die zijn gelukkig momenteel in orde, 
maar als er een blok ontsnapt uit de houtstapel, 
dan vangt Kek die op met haar voet (domme reflex) 
en dan volgen een paar dagen zonder schoenen!
Maar dat is eigenlijk eerder een domheidskwaaltje.

Ogen zijn nog nooit goed geweest, 
aan de oren mankeert ook een en ander, maar het horen zelf gaat nog perfect
en Kek haar neus wordt steeds minder puntig.
Eigenlijk doet alles er tussenin ook al eens lastig!
De machinerie raakt versleten …

Toen Mémé al in de 80 was en nog kwam logeren in de Speelhofdreef, had ze altijd wel van iets last, 
en Kek vond soms dat ze zich een beetje aanstelde … 

Snor en Kek hadden niet altijd evenveel geduld met Bomma. 
Het kon ook soms eindeloos duren. 
En zo kwam het dat Bomma eens zei:
 “ík weet wat het is om jong te zijn, maar júllie weten nog niet wat het is om oud te zijn”. 
Zoveel wijsheid…
Kek begint het dus stilaan te weten, en met haar veel leeftijdsgenoten!

Maar Kek mag niet klagen, 
en door het nieuws dat een vriend geopereerd moet worden van een hersentumor,
lijken al haar kwaaltjes erg overroepen. 
Dat is om stil bij te worden …


Cartoon van Peter Van Straaten
Standaard
Uncategorized

2022!

Velen kregen Kek haar wensen al, maar voor diegenen die ze vergeten is, 
of die ze enkel via deze weg kan bereiken …
Dit zijn ze dan!
Voor al wie Kek dierbaar is en al wie ze vergat.
Voor jou.

Wat het ook wordt met 2022, met COVID en zo,
laten we er toch een onvergetelijk jaar van maken!

Dans, en zing, maak iemand blij,
Plant een boom, wandel in de regen,
Leer bij, laat van je horen,
Droom, en bewonder, blijf verwonderd,
Zaag gerust een keer (als het echt nodig is)
en als dat niet helpt: ga naar zee!
En lach, lach met de meeuwen mee …

Kek wenst jou veel (veer)kracht voor 2022!


En Brel kruiste mijn pad nog eens deze week. 
Hij heeft ook nog altijd goeie wensen: en niet veel nieuws onder de zon!






Standaard
familie, Uncategorized

Eindelijk, eindelijk, eindelijk … GCF 2021

Na twee Corona-jaren mag het eindelijk nog eens: een familiefeest!
Na veel voorbereiding,
toch nog onzekerheid door het overlegcomité van 22 december
 en iedereen een zelftest, 
zijn we er 26 en 27 helemaal klaar voor.
Het eerste feest bij Kek sinds Kerst 2019 …

We koken, en eten en drinken, 
spelen en slapen,
we chillen, gaan wandelen,
kijken naar Remus en Ada, 
zijn creatief bezig, 
shoppen in de geefwinkel (extravaganza),
 hebben voor de eerste keer een muzikaal pak (met dank aan Luna),
(en met vuurstokjes in),
kijken foto’s uit de periode 1980-1990 op groot scherm,
doen de Kekse bankjeszoektocht, 
maken een groepsfoto,
…
en vooral:
we zijn eindelijk nog eens met zijn allen samen.
De eerste keer trouwens met Remus en Ada erbij



Omdat foto’s toch meer zeggen dan woorden en omdat Quinten er alweer een prachtige reeks gemaakt heeft:
een fotoreportage!
Hierboven een van de enige foto’s die Kek maakte, toen iedereen nog aan het aankomen was!

Een feest is zo een beetje als een hoge berg beklimmen, 
moeizaam en met hindernissen naar boven,
en als je dan eindelijk boven bent, is het genieten altijd te kort.
De afdaling gaat dan wel makkelijker, maar Kek was nooit goed in afdalen, 
dus het opruimen zal nog even duren hier ten huize.

Doppe, en Anna en Remus bleven gelukkig nog een paar dagen langer, 
zo kon er nog wat nagefeest worden!
Met extra bezoek




Wie de Kekke zoektocht eens wil doen:
dit is het eerste blad met foto’s. 
Vraag er maar naar …



Standaard