bedenkingen, Schilde, tuin

Ondertussen in Schilde

Kek woont dus in Schilde en ja,
echt, er zijn plaatsen waar het minder goed wonen is.
Waar er minder groen is,
waar er minder wandelmogelijkheden van huis uit zijn,
waar er meer verkeer voor de deur is,
waar er op wandelafstand geen Bioshop en geen Dobbelhoeve zijn,
waar geen goed werkende Natuurpuntafdeling is
… … … 


Maar …
Er is jammer genoeg altijd wel weer een maar.
Als je vergelijkt met pakweg 40 jaar geleden, 
de tijd dat we hier kwamen wonen,
dan is de leefomgeving hier in Schilde er toch duchtig op achteruitgegaan.
Gezellige villaatjes maakten (en maken) plaats voor appartementsblokken, 
villa-appartementen weliswaar, met standing, en altijd exclusief.
Alles wordt volgebouwd en alles wordt steeds megalomaner.
En wat mogelijk nog erger is, 
overal waar gebouwd of herbouwd wordt,
worden eerst a l l e  bomen geveld.
‘We willen wel in een groene gemeente wonen, 
maar hebben in de eigen tuin toch liever een strak gazon, 
een onderhoudsintensieve (personeel) tuin met niet-inheemse planten,
een zwembad,
en een ruime oprit voor onze wagens.’

Meer bewoning geeft meer verkeer. 
Waar er vroeger in Kek haar straat pakweg 5 auto’s per dag passeerden, 
zijn het er nu wel 20 per uur.
De bewoning is zeker toegenomen, 
ook de scholen in de buurt hebben succes.
Er is ook meer haast, zodat de geldende snelheidsbeperking maar zelden nageleefd wordt.
Omdat alle aangelegde tuinen wekelijks of tweewekelijks door een tuinbedrijf getrimd moeten worden, tot de bermen toe, is er ook meer lawaai.

En kijk! 
Eindelijk, EINDELIJK is er eens iemand die een agendapunt heeft toegevoegd voor de komende gemeenteraad (20 juni) waar de ontbossing en de ontboming wordt bevraagd!
Hier komt het:

17. Milieu – Ontbossingsrapport en kapvergunningen (Pieter-Jan Fraussen – Groen) – Vraag om toelichting
Groen parlementslid Mieke Schauvliege verzamelde eind vorige maand alle mogelijke ontbossingscijfers voor de Vlaamse Provincies en gemeentes.
In het rapport werden cijfers gebruikt van de periode tussen 2014 en 2022. De provincie Antwerpen staat op kop.
Ook voor onze gemeente is er een ontbossingsrapport.
Een aantal cijfers:
In de periode tussen 2014 en 2022 is er in Schilde meer dan 218000m2 ontbost.
Schilde staat daarmee op een triestige 19e plek van de 270 gemeentes.
Onze gemeente staat ook op nr. 6 van de 76 gemeentes waarvan cijfers beschikbaar zijn als het gaat over verleende kapvergunningen.
In verhouding mogen we dan nog veel beboste oppervlakte hebben, tegen dit tempo gaat er niet veel overschieten.
In onze gemeente worden er nog veel te veel én gemakkelijk kapvergunningen verleend en dan vooral in woonparkgebieden. Die woonparkgebieden zijn niet te onderschatten en vormen een belangrijk groen en waardevol gebied.
De verantwoordelijkheid ligt bij onze gemeente, dringend tijd dat we strenger worden in ons kapvergunningen beleid.


En dan is er dit artikel:

Het is zoals altijd fijn om te merken dat er toch nog gelijkgestemde zielen rondlopen!
En het tij moet ooit eens keren?

Ondertussen geniet Kek van de oase die haar tuin toch wel is,
waar het geurt en zoemt,
ze geniet van de struiken en de bomen in haar eigen kleine wildernis,
van haar moestuin, van haar bessen
en van de vele vogels die ‘s avonds een slaapliedje en
‘s morgens ‘tijd om op te staan’ -fortissimo- fluiten!



En ja, het gras is ‘te lang’,
de berm ligt er ‘onverzorgd’ bij,
(Kek vindt zelfs in het donkerste donker moeiteloos haar huis),

en soms waait er wel eens een tak uit een boom,
maar de (klein)kinderen kunnen er heerlijk niksen, 
rustig lezen,
verstoppertje spelen, 
ontdekkingen doen,
een kamp bouwen,
helpen,

Zoals in een vorige blog al gezegd:
Kek is nog niet weg uit haar paradijsje.
Als er nu nog eens een trein of een tram in Schilde langskwam,
dan was het echt helemaal goed!
Standaard
familie, Schilde

Een heel zomers aprilfeest!

9, 17 en 21 april:
dat zijn drie verjaar-dagen in april.
De drie apriljarigen kregen al sinds 2019 geen aprilfeest meer …
Dat schept hoge verwachtingen!

Het feestcomité is al aan de slag terwijl Kek nog in Taverneux zit!
Plannetjes smeden, menu samenstellen, (boodschappen)lijstjes maken, en … Remus entertainen


Ook Ada komt al een nachtje op voorhand slapen. 
Dat geeft extra handen om de stoelen die al twee jaar staan te verstoffen proper te maken.




Het feest kan echt beginnen als iedereen er is!


Eens Quinten en Lien er zijn, kan Kek haar fototoestel wegleggen.
(Lees: de volgende foto’s zijn bijna allemaal door Qui gemaakt)


Voor de kinderen zijn er de eerste Keklympische spelen,
concept bedacht door Doppe en Fien.
Gevarieerde opdrachten, of voor elk wat wils
 Samenwerken mag en niet iedereen moet alles afvinken.
Het leukste/het stomste volgens Miel: 
badminton rond de tuin/kapsels maken en sprookjes zonder woorden uitbeelden.
Dat laatste deden Viktor en Marith perfect, en toen wilde Miel ook wel eens mee uitbeelden.
Het leukste volgens Lotte:
dennenappels in Kek haar laarzen gooien en de bal in de autoband gooien.



Met de “Olympische vlam” worden de spelen officieel geopend.

Voor de klerenketting van de moerbei naar de kersenboom moeten ze wel allemaal samenwerken!


De jarigen krijgen een kroon, anderen een feestkapsel.

Uiteraard is er ook eten,

zijn er rustmomenten,

worden er gezelschapsspellen gespeeld,

en een wandeling gemaakt met een paar fit-o-meter intermezzi.


Er wordt een groepsfoto gemaakt

en er zijn heel veel Remus en Ada momenten!





Het is toch een groot privilege om zo’n feest te kunnen hebben!

Standaard
bedenkingen, Schilde, Wandelen/natuur

Bomen!!!

Kek houdt van bomen. 
Natuurlijk houdt ze van nog veel meer in de natuur,
maar bomen bekleden een bijzonder plaatsje,
alle bomen.

Sterke bomen, knoestige oude bomen, ranke bomen, jonge ijle boompjes, 
gegroefde bomen en gladgeschorste bomen,
bemoste bomen en bomen vol zwammen,
loofbomen en naaldbomen,
alleenstaande bomen, bosbomen, 
knotbomen, parkbomen, laanbomen,
zieke bomen, omgevallen bomen, dode bomen,
fruitbomen, notenbomen, kastanjebomen,
leibomen en treurbomen,
klimbomen, speelbomen,
inspirerende bomen,
stambomen (euhm)

Zoveel kunstenaars hebben iets met bomen. 

Marionette van de Finse kunstenaar Antti Laitinen is een videowerk.
Kek zag het in Damme.

Strangler, Héctor Zamora: rond een gigantische Oostenrijkse den bouwde deze kunstenaar een stelling in Brugge.

De boom Windswept van Els Dietvorst op het strand van Oostduinkerke


Ipad-schilderij van David Hockney


En dan had Kek het nog niet over Spilliaert zijn bomen …


Regelmatig passeren op de tuinscheurkalender berichtjes over bomen.
Het eerste dat de aandacht trok, op 2 november, was dat over veteraanbomen.
Den Haag heeft sinds oktober 2019 officieel een veteraanboom: 
een eeuwenoude linde op het domein Clingendael.


De foto’s komen van de website dendrologie.nl, maar als Kek nog eens in Den Haag komt gaat ze zeker zelf een foto maken!

De leeftijd van de boom wordt geschat op 290 jaar, maar dat is mogelijk meer, 
gezien zijn vitaliteit.
Een spreekwoord in Engeland zegt:
“Een eik groeit 300 jaar, rust 300 jaar en sterft 300 jaar”.
In Engeland hebben ze veel respect voor oude bomen, ze krijgen er de tijd om gracieus te sterven.
Ondertussen in ook een Natuurpuntafdeling bezig veteraanbomen in Vlaams Brabant in kaart te brengen!
Kijk hier!


Volgens het blaadje van 2 december kregen 5 etagebomen  in Vlaanderen de titel van beschermd monument. 
Een ervan stond – ja, want twee weken na de erkenning waaide hij om- in Nukerke, deelgemeente van Maarkedal.
Het was een Hollandse linde (Tilia x europaea). Boomkunstenaar Thijs Van der Linden maakte er een kunstwerk van.


Het kalenderblaadje van 7 december gaat over de vogelkers, of juister de Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina).
Blijkbaar eten ondertussen veel vogels de bessen en zijn er meer dan 60 insectensoorten die direct of indirect van de boom leven. De boom levert ook rijk en goed afbreekbaar strooisel en heeft een vroege rijke bloei en vruchtzetting.
Omdat uitroeien toch niet gaat lukken (toen Kek studeerde, een eeuwigheid geleden, dacht men nog dat dat ging kunnen) bekijkt men nu eerst de specifieke situatie op elke locatie met Amerikaanse vogelkers.
Daar is, in 2019, een heuse ‘beslisboom’ voor uitgewerkt, om beheerders van natuurgebieden in hun beslissing te helpen.
Hier is die boom te vinden!

In Schilde wonen is leuk, niet in het minst omwille van de vele bomen.
Het is echter wel hallucinant om te zien hoe snel het, ook hier, verandert.
Bomen moeten overal om. 
En niet alleen waar een huis moet komen op een perceel …


De bouwpercelen die nu te koop worden aangeboden, liggen meestal al een hele tijd braak, zodat er niet alleen bomen, maar een heel ecosysteem verloren gaat bij de bouw van weer een huis met een gazon.
Het doet zeer aan Kek haar hart.
Als ze niet om mogen, de bomen -soms is de gemeente eens een keertje streng- dan worden ze zodanig gesnoeid dat ze na een paar jaar wel gewoon dood gaan.


En dan zijn er al de bomen die elk jaar opnieuw voor Kerst moeten sneuvelen …
Normaalgezien snijden we hier wat takken van een den of een taxus om een soort van kerstboom in huis te zetten, maar dit jaar kreeg Kek een dennenboompje uit de Liereman in Oud-Turnhout.
Natuurpunt beheert het gebied en een van de maatregelen is de opslag aan dennen verwijderen.

Blijkbaar waren er bij Inverde vorig jaar ook kerstberken te verkrijgen.
De kerstberk is een restproduct uit duurzaam bosbeheer.
Om trager groeiende eiken meer kans te geven, worden jonge berkjes omgelegd. 
In plaats van ze ter plekke te laten liggen, worden ze verkocht als alternatief voor de traditionele kerstboom.
Dit jaar is de actie precies al niet langer doorgegaan…

Kek hoopt in elk geval iets van haar bomenliefde door te geven aan haar kleinkinderen!


Aan een boom in het Vondelpark 

Er is een boom geveld met lange groene lokken.
Hij zuchtte ruisend als een kind
terwijl hij viel, nog vol van zomerwind.
Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken.

O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen,
met slepend haar en met de geur van jeugd
stromende uit zijn schone wonden,
het jonge hoofd nogongeschonden,
de trotse romp nog onverslagen.

M. Vasalis
Vergezichten en gezichten
1954
Standaard
familie, Schilde, Uncategorized

Een Paasvakantie die weer zo om was … logeren!

Japanse perenbloesem in de sneeuw…


… en een ‘kampje’ tijdens de eerste week.

Uren en uren en uren wordt er LEGO gesorteerd. 
Tussendoor wordt er ook gebouwd, eerst vrij gebouwd en 
daarna ook volgens de nog aanwezige bouwplannen…





Miel bouwt de ridderkastelen en is blij als ze af zijn: 
“ nu kan ik eindelijk spelen!”

Er is een zoektocht: een puzzel en een rebus tegelijk!
De puzzelstukken worden in de tuin verstopt.
Miel is de beste zoeker …




Als de stukken ineengepuzzeld zijn en de rebus opgelost, kunnen ze de schat gaan zoeken.
Die zit verpakt in een wit T-shirt, en kijk… Viktor heeft het niet meer uitgedaan!


Lezen kan in vele houdingen …




We spelen galgje.
Eentje heeft wel heel moeilijke woorden bedacht …

We wandelen, en gaan ‘en passant’ wat eten kopen in de Dobbelhoeve!




Op een avond dat er kleren gesorteerd moeten worden, ontpopt Viktor zich tot mannequin!


En omdat zoektochten leuk zijn, heeft Viktor er ook eentje voor ons gemaakt!
Jammer dat het zo koud is, en dat we niet alle kriebelbeestjes buiten kunnen vinden!


Er is ook nog een jarig, en dan moeten er kronen gemaakt worden!




En lekkers …




En dan is de logeerpartij alweer voorbij!
Gelukkig is er nog een tweede week!

Standaard
Schilde, Wandelen/natuur

SNEEUW!


Winter
 – Herman de Coninck –

winter, je ziet weer de bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht, maar inzicht:
er is niets nieuws zonder de zon.

en toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zo lang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
zo lang er sneeuw is, is er hoop.


Er is zaterdagnacht, 6 februari, heel wat sneeuw gevallen in Schilde…
Omdat de paddentrek al begonnen is en Kek ondermeer op zondagochtend de shift voor haar rekening neemt, krijgen we ‘s ochtends een bijna maagdelijk sneeuwlandschap cadeau!
Alles ziet er anders uit, je zou nog verdwalen op een plek waar je elke dag wandelt…

Padden zijn er niet te rapen, diersporen zien we wel en de stilte is hoorbaar.




De trek zal nu door de koudegolf even stilliggen.

Maar we zijn al goed begonnen!
Eind januari vond Kek verschillende platgereden dieren in De Pont, 
een teken aan de wand!




  

Op maandag 1 februari is de technische dienst van Schilde begonnen met het zetten van de schermen en de emmers in De Pont en op vrijdag 5 februari was ook het overzetstuk aan de Rode Dreef afgewerkt.
Ondertussen zijn er al 241 amfibieën veilig overgezet.
In De Pont waren dat 96 padden, 80 kikkers, 5 alpenwatersalamanders, 15 kleine watersalamanders en 6 vinpootsalamanders.
In de Rode Dreef begonnen voorlopig enkel de salamanders aan de trek:
13 alpenwatersalamanders, 23 kleine watersalamanders en 3 vinpoten.

En het is wel geen poëzieweek meer, en ook geen kerst,
maar toch nog een sneeuwgedicht!

Tweedehands regen

– Ingmar Heytze –

Er valt geen sneeuw met kerst, dit jaar.
De weerman had het al verwacht.
Het regent, dat is zonneklaar, ook
in de Stille Nacht. Zo gaat dat hier,
dat weet je toch vooraf. We hebben
geen klimaat, we hebben straf.

Die witte kerst is net zoiets als vrede,
het bestaat als iedereen er in gelooft.
Vroeger, denk je, was het beter,
Zwarte Piet was zwart, geen slaaf,
en elke kerst was wit. Het is niet waar.
De meeste sneeuw zit in je hoofd.

En wat is sneeuw? Sneeuw is als tijd,
het valt en zwijgt, het smelt al weg
terwijl je er naar kijkt, wat weet het
over vroeger, later – sneeuw, wat is
het anders dan bevroren water?
Sneeuw is regen, tweedehands.

Sneeuw maakt alle dingen zachter,
het legt een deken op de daken
en de velden, even is dit land
een plaatje uit een kinderboek –
één dag later is het grijze blubber
om met de auto doorheen te waden.

Geef mij een bed van sneeuwwit dons
met iedereen die ik nog lang niet missen
kan, met jou, met mij, met haar en hem,
met ons, champagne, sushi, chocola…
Een witte kerst is Russische roulette,
één op tien keer is het raak. Laat ons
dromen van een natte kerstmis
en een weggewaaid nieuwjaar.

Want wat is sneeuw? Sneeuw is als tijd,
het valt en zwijgt, het smelt al weg
terwijl je er naar kijkt, wat weet het
over vroeger, later – sneeuw, wat is
het anders dan bevroren water?
Sneeuw is regen, tweedehands.
Standaard
Schilde, Wandelen/natuur

De Antwerpse forten, een paar dan toch

In Schilde hebben wij het Antitankkanaal, officieel de antitankgracht, met een aantal bunkers, 
het Fort van ‘s Gravenwezel, 
de Schans van Schilde en 
het Fort van Oelegem.
De forten zijn gebouwd vóór de eerste Wereldoorlog.
De antitankgracht is aangelegd tussen 1937 en 1940 om Duitse tanks tegen te houden tijdens de tweede Wereldoorlog.


Het nieuw aangelegd vlonderpad op het domein van het Vrieselhof loopt recht naar het fort van Oelegem
Naast het vlonderpad is trouwens nog een bomkrater te zien.
Hier is het te doen voor een 3D toer van het fort!





En dit is de enige overgebleven PL30 brug!
Daar werden minder belangrijker wegen mee verbonden.

De antitankgracht is een schoon stukje natuur, geliefd bij fietsers en wandelaars.
Hij loopt over ongeveer 33 km, van de Schelde ter hoogte van Berendrecht tot het Albertkanaal in Oelegem.
Langs de gracht zijn tientallen bunkers en ook sluizen te zien.
Sluizen waren nodig om hoogteverschillen te overbruggen.


De drie bunkers bij de Schans van Schilde worden door Natuurpunt Schijnbeemden beheerd als vleermuizenreservaat.
In de bunkers zijn temperatuur en luchtvochtigheid ideaal voor de overwintering van verschillende soorten vleermuizen.
Ook het fort van Oelegem is een vleermuizenreservaat.


Twee bunkers

Bij de onderste is de speciale toegangsdeur, met vlieggat bovenaan, zichtbaar.


De Schans
Klik hier voor meer informatie over de Schans!


Het fort van ‘s Gravenwezel, tenminste wat er van overblijft en dat is enkel de voorgevel,
maakt deel uit van Schildestrand. 
Dat was ooit een zone voor recreatie. Tegenwoordig is daar permanente bewoning.


De fortengordel rond Antwerpen is heel wat ouder.
Hij werd gebouwd tussen 1859 en 1914.
Van Wijnegem tot Hoboken verrezen 8 zogenaamde Brialmontforten, waarvan er nog altijd 7 vrij intact bewaard bleven.
Het fort van Wijnegem, fort 1, werd gesloopt.
De forten zijn genoemd naar kapitein Brialmont, die forten ging bestuderen in Duitsland om ze hier na te bouwen.


Kek maakte het laatste jaar kennis met twee forten uit de binnenste gordel 
dankzij Miel en zijn voetbaltraining!
De training gaat door op de velden van S.K Berkenrode in Hoboken of op velden van K.S.K. Wilrijk, te Wilrijk.
De velden liggen alle twee dicht bij een Brialmontfort.
Fort 8 in Hoboken en Fort 7 in Wilrijk zijn twee forten met opvallend hoge wallen: het water ligt heel diep en is via glibberige trappen of hellingen te bereiken.

Fort 8 in Hoboken


In ongeveer drie kwartier wandel je rond het water.
Prachtige oud platanen staan langs een groot stuk van het pad.
Als je daar wandelt, vergeet je makkelijk dat Umicore daar om de hoek ligt, 
tot er ineens een stuk van het gebouw om een hoek verschijnt….

Fort 7 in Wilrijk
(Bron luchtfoto: http://www.fortengordels.be)

Grenzend aan dit fort ligt de begraafplaats Schoonselhof.

Ook de moeite om eens door te wandelen.
De foto’s dateren van de herfst!


Dus, voor wie graag wandelt en tegelijk een beetje geschiedenis opsnuift, 
zijn dit geen slechte locaties.
Als je vroeg bent bij de antitankgracht heb je kans om een ree, of een ijsvogel te spotten!
En het geroffel op de stammen zou wel eens van de zwarte specht kunnen komen…

Standaard