Verhaagdag!

Het begon allemaal met een mail van Zoé!

“ Ruben is jarig op zondag 26/6.

Omdat we meer dan 54 meter haag hebben én Ruben zijn dagen maar 24 uur hebben én zijn agenda overvol is, raken onze hagen dit jaar niet gesnoeid/geschoren.

Dus bij deze een warme oproep:

Wie kan er dat weekend komen meevieren en als alternatief verjaardagsgeschenk hagen knippen en haagscheersel afvoeren?

Ik zorg voor uitgebreide catering!

Er is kampeergelegenheid als je al op zaterdag wil komen. Noah maakte/maaide prachtige kampeerplekken.

Alvast bedankt en voel je zeker niet verplicht!

Ruben zal wel echt HEEEEEEL blij zijn met zo’n verhaagdag, maar zeg het niet aan hem, het is een verrassing!

Als je komt: breng handschoenen, zonnehoed, eventueel oorbeschermers/haagschaar/hark/kruiwagen en speel-of tuinkleren/feestkleren mee!”

Een aantal onder ons kunnen, en verder komen er vrienden en buren.

Het verhaagteam is voldoende groot!

Die 54m is een kleine onderschatting!

Zie die oprit!

Aan de ene kant liguster, aan de andere haagbeuk,

samen goed voor al minstens 54m…

Terwijl het feestvarken met een smoes is weggelokt,

beginnen de verhagers alvast het gerief klaar te leggen en uit te testen!

Maarten

Marith

Noah

Zoé

Fien

Margot

Ada

En dan komt het nietsvermoedend feestvarken aan!

Er is even twijfel over meedoen of niet meedoen aan het haagscheerfestijn.

En kijk, al snel …

wordt het zeer professioneel!

‘s Middags moeten we even de inwendige mens versterken! Zoé, Luna en Ilia hebben een uitgebreid middagmaal klaargemaakt!

Tim en Ward komen na de middag met frisse goesting mee verhagen. Er is alleszins nog werk genoeg …

Noah en Tim

Ward kan zich al direct zeer nuttig maken met het inwendige van een schaar te herstellen!

Het vieruurtje is meer dan welkom, want sommigen onder ons zijn ondertussen lichtjes ‘uitgeschoren’!

Eigen oogst frambozen

‘Pink lemonade’ een variant van Amerikaanse blauwe bes via Margot

Meter komt ook even langs

En Sofie met (kleine) Ruben!

Alles is niet gebeurd, maar toch ‘t een en ‘t ander!

De liguster aan de straat mag allicht ook geschrapt?

Of misschien was de afwerking nog niet naar behoren…

Zo’n werkkamp is toch wel gezellig!

En de ezels hebben voer voor dagen …

bedenkingen, Schilde, tuin

Ondertussen in Schilde

Kek woont dus in Schilde en ja,

echt, er zijn plaatsen waar het minder goed wonen is.

Waar er minder groen is,

waar er minder wandelmogelijkheden van huis uit zijn,

waar er meer verkeer voor de deur is,

waar er op wandelafstand geen Bioshop en geen Dobbelhoeve zijn,

waar geen goed werkende Natuurpuntafdeling is

… … …

Maar …

Er is jammer genoeg altijd wel weer een maar.

Als je vergelijkt met pakweg 40 jaar geleden,

de tijd dat we hier kwamen wonen,

dan is de leefomgeving hier in Schilde er toch duchtig op achteruitgegaan.

Gezellige villaatjes maakten (en maken) plaats voor appartementsblokken,

villa-appartementen weliswaar, met standing, en altijd exclusief.

Alles wordt volgebouwd en alles wordt steeds megalomaner.

En wat mogelijk nog erger is,

overal waar gebouwd of herbouwd wordt,

worden eerst a l l e bomen geveld.

‘We willen wel in een groene gemeente wonen,

maar hebben in de eigen tuin toch liever een strak gazon,

een onderhoudsintensieve (personeel) tuin met niet-inheemse planten,

een zwembad,

en een ruime oprit voor onze wagens.’

Meer bewoning geeft meer verkeer.

Waar er vroeger in Kek haar straat pakweg 5 auto’s per dag passeerden,

zijn het er nu wel 20 per uur.

De bewoning is zeker toegenomen,

ook de scholen in de buurt hebben succes.

Er is ook meer haast, zodat de geldende snelheidsbeperking maar zelden nageleefd wordt.

Omdat alle aangelegde tuinen wekelijks of tweewekelijks door een tuinbedrijf getrimd moeten worden, tot de bermen toe, is er ook meer lawaai.

En kijk!

Eindelijk, EINDELIJK is er eens iemand die een agendapunt heeft toegevoegd voor de komende gemeenteraad (20 juni) waar de ontbossing en de ontboming wordt bevraagd!

Hier komt het:

17. Milieu – Ontbossingsrapport en kapvergunningen (Pieter-Jan Fraussen – Groen) – Vraag om toelichting

Groen parlementslid Mieke Schauvliege verzamelde eind vorige maand alle mogelijke ontbossingscijfers voor de Vlaamse Provincies en gemeentes.

In het rapport werden cijfers gebruikt van de periode tussen 2014 en 2022. De provincie Antwerpen staat op kop.

Ook voor onze gemeente is er een ontbossingsrapport.

Een aantal cijfers:

In de periode tussen 2014 en 2022 is er in Schilde meer dan 218000m2 ontbost.

Schilde staat daarmee op een triestige 19e plek van de 270 gemeentes.

Onze gemeente staat ook op nr. 6 van de 76 gemeentes waarvan cijfers beschikbaar zijn als het gaat over verleende kapvergunningen.

In verhouding mogen we dan nog veel beboste oppervlakte hebben, tegen dit tempo gaat er niet veel overschieten.

In onze gemeente worden er nog veel te veel én gemakkelijk kapvergunningen verleend en dan vooral in woonparkgebieden. Die woonparkgebieden zijn niet te onderschatten en vormen een belangrijk groen en waardevol gebied.

De verantwoordelijkheid ligt bij onze gemeente, dringend tijd dat we strenger worden in ons kapvergunningen beleid.

En dan is er dit artikel:

link!

Het is zoals altijd fijn om te merken dat er toch nog gelijkgestemde zielen rondlopen!

En het tij moet ooit eens keren?

Ondertussen geniet Kek van de oase die haar tuin toch wel is,

waar het geurt en zoemt,

ze geniet van de struiken en de bomen in haar eigen kleine wildernis,

van haar moestuin, van haar bessen

en van de vele vogels die ‘s avonds een slaapliedje en

‘s morgens ‘tijd om op te staan’ -fortissimo- fluiten!

En ja, het gras is ‘te lang’,

de berm ligt er ‘onverzorgd’ bij,

(Kek vindt zelfs in het donkerste donker moeiteloos haar huis),

en soms waait er wel eens een tak uit een boom,

maar de (klein)kinderen kunnen er heerlijk niksen,

rustig lezen,

verstoppertje spelen,

ontdekkingen doen,

een kamp bouwen,

helpen,

…

Zoals in een vorige blog al gezegd:

Kek is nog niet weg uit haar paradijsje.

Als er nu nog eens een trein of een tram in Schilde langskwam,

dan was het echt helemaal goed!

Wandelen/natuur, zee

Wat we leerden in de Harie

Wat zou een verblijf aan zee zijn zonder ontdekkingen?

Ook nu leerden we weer heel wat bij over het leven in zee en in de duinen.

Om te beginnen ontdekten we (Nicky eigenlijk)

de lichtgevende meloenkwalletjes!

In een vorige post kwamen ze al aan bod.

Bijzonder is dat het lichtgevende ervan enkel bij nacht te zien is,

en dan nog in geulen die na vloed met water gevuld blijven.

Je moet er ook doorlopen, door die geulen, om de kwalletjes te activeren.

Wie niet verlegen zit om een nachtelijke wandeling te maken kort na vloed, wordt beloond met een fantastisch spektakel!

Er spoelden tussen Nieuwpoort en Oostduinkerke verbazend veel kokertjes aan, een strook van meerdere vierkante meter en dat wel een km lang.

Bij navraag in de Facebookgroep ‘Fauna en Flora van de Noordzee’ bleek dat er meerdere soorten kokertjes aanspoelen.

Wat wij zagen waren de dunne (1 mm doorsnede) kokertjes van de zandpijp of Pygospio elegans.

Daarnaast kunnen ook lange platte kokers (5 tot 7 mm doorsnede) van de schelpkokerworm of Lanice conchilega en korte harde taps toelopende kokertjes van het goudkammetje (Lagis koreni) gevonden worden.

We zagen er zeker ook enkele van de schelpkokerworm.

Waarom er zoveel aanspoelden is nog een open vraag!

Veel duindoornstruiken zijn momenteel kaalgevreten door rupsen.

Dat is grotendeels het werk van de rupsen van stippelmotten, ook spinselmotten genoemd,

maar ook rupsen van de bastaardsatijnvlinder doen mee.

De jonge rupsen van de bastaardsatijnvlinder overwinteren in groepen in spinselnesten aan een tak van de struik.

In het voorjaar beginnen ze de struik kaal te vreten en verpoppen daarna tot vlinder.

Bastaardsatijnvlinderrupsen hebben brandharen die huiduitslag en jeuk veroorzaken.

De vlinder zelf is een nachtvlinder, typisch voor duinlandschap.

Foto’s hieronder komen van de website van de Nederlandse vlinderstichting.

We zien verschillende rupsen van de grote beer (Arctia caja), gewoon langs straat, en in de Sahara. Ook grote beer is een mooie nachtvlinder.

We zullen in de zomer eens nachtvlinders moeten gaan spotten!

Op wandel in de Sahara zien we verschillende exemplaren van de distelvlinder (Vanessa cardui).

Dat is wel een heel bijzondere soort: een trekvlinder.

In mei vliegen ze naar hier vanuit … Noord-Afrika!

Het is dus heel normaal dat sommige exemplaren er nogal verfomfaaid uitzien.

In mei leggen ze hier dan eitjes en de rupsjes verpoppen in juli tot nieuwe vlinders.

Goed volgegeten met nectar vatten die dan de terugtocht naar Afrika aan.

Kleine parelmoervlinder (Issoria lathonia) is blijkbaar een zeldzaamheid geworden.

De vlinder staat zowel in België als in Nederland op de Rode Lijst.

(Duin)viooltjes zijn de enige waardplanten voor de rupsen van de vlinder.

Grote tweestreep (Ommatoiulus sabulosus) zou vrij zeldzaam zijn in België,

maar wij zagen er alvast honderden in de Sahara!

Het is een miljoenpoot die duidelijke sporen nalaat in het zand.

Als hij in een diepe voetafdruk sukkelt, geraakt hij er amper nog uit …

Rode esdoorn met paarse onderzijde van het blad en de bovenzijde gewoon groen,

groeit in het Calmeynbos.

We dachten een speciale soort gevonden te hebben, maar het is een (zeker bij tuinbedrijven) bekende variëteit van de gewone esdoorn: Acer pseudoplatanus var. purpureum.

Het hazenstaartje of de Lagurus ovatus (hier in de duinen van Ter Yde) komt eigenlijk bijna overal in de duinen voor.

Jaren geleden dacht Kek nog dat ze een heel bijzondere vondst gedaan had…

Ook het zanddoddegras (Phleum arenarium) zien we meer dan vroeger.

In het Hannecartbos zien we veel grote ratelaar, maar niet zoveel orchideeën als verleden jaar.

We zijn ook wat later, en door het warme droge voorjaar zijn ze misschien al uitgebloeid?

Ook in de Ter Ydeduinen zien we een veldje grote ratelaar.

Bokkenorchis komen we op veel plaatsen tegen!

Zelfs in de tuin van de Harie stond er een, maar die heeft de spelende kinderen niet overleefd…

Een vroege wandeling in de duinen levert ook een schat aan sporen in het zand!

Een konijnenspoor is makkelijk te herkennen, en dat van de grote tweestreep nu ook.

Volgende vakantie zullen we ons eens moeten toeleggen op determineren van sporen…

En voilà, nu zijn twee weken zee dan écht voorbij!

Gelukkig zit er nog heel veel zee in Kek haar hoofd en zal ze het wel tot augustus uithouden zonder …

familie, zee

De mimiek van Ada

Ook Ada kwam naar zee!

Het was maar kort,

en ze sliep niet eens in de Harie,

maar we hebben elkaar toch weer wat beter leren kennen.

Ada kan zoooooo mooi lachen!

Maar de lach verdwijnt van zodra Kek in haar vizier komt.

Dan presenteert ze een heel scala aan expressies!

Die gaan van ernstig en verbaasd,

over taxerend, bedenkelijk, onderzoekend, argwanend

naar ronduit duister en zelfs misprijzend,

maar ergens tóch altijd ook schattig!

Maar na twee dagen krijgt Kek toch ook al een lachje!

Ada houdt duidelijk van jong volk!

Lotte en Miel kunnen heel goed met haar spelen.

Lotte maakt een heus activiteitenoverzicht tegen dat Ada komt spelen!

Kek is benieuwd wat augustus brengt …

familie, zee

Een meiweek Harie

In mei naar de Harie, dat is anders dan in augustus!

De kleinkinderen zijn er korter, want het schooljaar is nog niet voorbij!

Zelfs Kek is er korter, want de moestuin thuis heeft ook aandacht nodig.

De temperaturen zijn wat lager, maar we kunnen over het weer echt niet klagen!

Zonsondergangen zijn te laat, en dat is ‘onbegrijpelijk’.

Activiteiten zijn er met hopen!

Bijna niet te vatten dat die allemaal op iets meer dan een week plaatsvonden!

De tweede week is Kek er, met dank aan een COVID-conferentie, bijna alleen …

Strandactiviteiten

Van de nachtelijke strandactiviteiten zijn er geen beelden, jammer genoeg.

Nochtans was het spectaculair!

Nicky had geluk, Kek iets minder (ook geen geduld genoeg), om ‘s nachts even na vloed in een geul duizenden meloenkwalletjes te spotten.

Feeëriek was het, zoveel lichtende bolletjes in het water.

Hier een aantal kwalletjes ter determinatie in een bokaaltje gevangen

Eenvoudig was het niet om uitsluitsel te krijgen over het fenomeen.

De meeste mensen zeggen ‘zeevonk’, maar dat het geen zeevonk was, stond al van bij het begin vast. Zeevonk is een eencellige, en dit varen lichtende bolletjes!

Uitsluitsel kwam er dankzij de Facebook-groep Fauna en flora van de Noordzee.

Hier meer info over het meloenkwalletje.

Hier dan wat algemene uitleg over luminescentie!

Toezicht houden