familie, Schilde

Een heel zomers aprilfeest!

9, 17 en 21 april:
dat zijn drie verjaar-dagen in april.
De drie apriljarigen kregen al sinds 2019 geen aprilfeest meer …
Dat schept hoge verwachtingen!

Het feestcomité is al aan de slag terwijl Kek nog in Taverneux zit!
Plannetjes smeden, menu samenstellen, (boodschappen)lijstjes maken, en … Remus entertainen


Ook Ada komt al een nachtje op voorhand slapen. 
Dat geeft extra handen om de stoelen die al twee jaar staan te verstoffen proper te maken.




Het feest kan echt beginnen als iedereen er is!


Eens Quinten en Lien er zijn, kan Kek haar fototoestel wegleggen.
(Lees: de volgende foto’s zijn bijna allemaal door Qui gemaakt)


Voor de kinderen zijn er de eerste Keklympische spelen,
concept bedacht door Doppe en Fien.
Gevarieerde opdrachten, of voor elk wat wils
 Samenwerken mag en niet iedereen moet alles afvinken.
Het leukste/het stomste volgens Miel: 
badminton rond de tuin/kapsels maken en sprookjes zonder woorden uitbeelden.
Dat laatste deden Viktor en Marith perfect, en toen wilde Miel ook wel eens mee uitbeelden.
Het leukste volgens Lotte:
dennenappels in Kek haar laarzen gooien en de bal in de autoband gooien.



Met de “Olympische vlam” worden de spelen officieel geopend.

Voor de klerenketting van de moerbei naar de kersenboom moeten ze wel allemaal samenwerken!


De jarigen krijgen een kroon, anderen een feestkapsel.

Uiteraard is er ook eten,

zijn er rustmomenten,

worden er gezelschapsspellen gespeeld,

en een wandeling gemaakt met een paar fit-o-meter intermezzi.


Er wordt een groepsfoto gemaakt

en er zijn heel veel Remus en Ada momenten!





Het is toch een groot privilege om zo’n feest te kunnen hebben!

Standaard
familie, Uitjes, Wandelen/natuur

Naar Taverneux

Kek gaat voor de tweede keer met Gemma en Gilles mee naar de Ardennen.
Het huis ligt deze keer in Taverneux, Houffalize.
Taverneux is een echt boerendorp.
Meer dan een melkautomaat en een koelkast met melkproducten is er niet te vinden.
We verblijven in een ruim Ardens huis, met veel grond, een soort vijver, twee onverzorgde paarden, Johan en Jefke, en een kampvuur plaats!
Het weer is geweldig! Waar we vorig jaar te weinig warme kleren bij hadden, missen we nu een korte broek en een T-shirt met korte mouwen…

We wandelen elke voormiddag en horen op wandel meer Vlaams dan Frans.

De saaie wandeling
De ronde van Houffalize gaat veel over de weg en loopt door Houffalize. 



Miel wil liever meer avontuur op zijn wandelingen, want daar krijgt hij energie van, en zo geschiedt!



De bijna leuke (Lotte), zeer leuke (Emiel) wandeling in Bérismenil

De website van Walloniebelgetoerisme zegt erover:

De afdaling naar de Ourthe zet de toon: deze dag krijgt het etiket ‘sportief’.
In het bos vinden we de site van Cheslé, de natuurlijke vestiging die de Kelten bewoonden in de 6de eeuw voor Christus.
Boomstronken en rotsen maken er een spannende afdaling, en aansluitend zware klim van.

Kek wordt geconfronteerd met haar grenzen, maar de kinderen vinden het geweldig.
Het ís ook een mooie wandeling.
Van de spectaculaire afdaling zijn jammer genoeg geen beelden …


Zie die energie!

De spannende, avontuurlijke wandeling in Achouffe



Omdat we op dag één een paar geocaches op ons pad vonden, en er vraag was naar meer, maakt Gemma een ‘eigen’ caches wandeling rond Achouffe.
We vertrekken in Achouffe richting Mont.
Daar begint een prachtig paadje door speenkruid!
Op punt B houdt het paadje jammer genoeg op.
De weg is weg …
Overal borden “propriété privée”
We sukkelen nog wat verder tussen stekelige meidoorns, maar ook deze sukkeltocht eindigt wegens écht ondoordringbaar. 
We stappen over/kruipen onder prikkeldraad en proberen via verschillende weides een doorgang naar de weg te vinden om onze wandeling aan de andere kant voort te zetten.
Dat lukt, en achteraf is dat natuurlijk wel een leuk avontuur geweest!




‘s Namiddags worden boten gebouwd en te water gelaten,
wordt fris gras gevoederd aan Johan en Jefke,
wordt 4 op een rij gespeeld,
worden ijsjes uit de automaat gesmikkeld op het kerkhof,
wordt hout verzameld voor het avondlijk vuur, 

En ‘s avonds doen we kampvuur!

Super leuk is dat,
 en marshmallows roosteren in het vuur …

En ja, ook dit mooie liedje is alweer te snel voorbij…

We krijgen nog een mooie mistige zonsopgang en dan is het inpakken en huiswaarts!



Gelukkig duurt de paasvakantie nog even!
Standaard
Uncategorized

Zee en wind, caches en dansende bomen

Voor Miel zijn 8ste verjaardag regelden Margot en Kek in januari 2020 een uitje naar “het zeekasteel”.
Twee jaar later kunnen ze er eindelijk naartoe:
kasteel Westhove in Domburg!
We hoopten op de torenkamer, maar kregen een kamer in het koetshuis.
Dat blijkt achteraf gezien een zeer goede optie!




Dag 1 zijn sommigen onder ons nog dapper in korte broek…


We verkennen de Manteling.

De Manteling van Walcheren is een gevarieerd gebied met bossen, stukken duin, kaarsrechte lanen en slingerpaadjes. Van de 17e tot de 19e eeuw woonde de Middelburgse elite hier in de zomer. Dat is nog te zien aan veel sporen van tuinaanleg in de bossen, een aantal grote landgoederen en de tiendpalen.


De Manteling beschermt het achterland  tegen de zeewind. De eiken die er staan, zijn door die wind heel bijzonder gevormd: dansende bomen!

Ook de resten van wat ooit een beukenhaag langs een dreef was, zijn bijzonder.



De opgeschoten beukenhaag


Dansende eiken

Kek zag nog maar zelden zoveel bijzondere bomen samen.
En Miel zag nog nooit zoveel goeie klimbomen!


We zoeken en vinden geocaches!

Er wordt een boot gebouwd en te water gelaten, eerst in de Goudviskom, maar uiteindelijk in de gracht rond het kasteel.

En er is de zee, met de paalhoofden.


,
Het kunstwerk Being there van Marcel Smink in Oostkapelle bij het parkeerterrein aan de Duinweg: zandmannetjes met paalhoofden


Een van de meest bijzondere waarnemingen van ons Domburgverblijf was evenwel het zicht op de oude linde op de binnenplaats van het kasteel. Twee kauwen waren er in een holle vertakking een nest aan het bouwen en vlogen de hele dag af en aan met nestmateriaal.



En deze trofee gaat mee naar huis!


Standaard
bedenkingen

Ouder worden

Het 8ste decennium is begonnen!
Verjaren, 
het is er steeds sneller, en Kek ziet er steeds minder naar uit.
Het is lastig om mentaal nog jong te zijn en fysiek meer en meer versleten te raken.
Met uitzondering van gynaecoloog voor de volstrekt normale toestand van zwanger zijn, kwam Kek vroeger zelden of nooit met doktoren in aanraking. Ondertussen is daar een klein beetje verandering in gekomen…

Twee keer per jaar naar de tandarts
Om de twee jaar naar de oogarts
Om de drie jaar naar de cardioloog
De gynaecoloog zou ook nog eens moeten …
En wacht, de dermatoloog eigenlijk ook

Jaarlijks bloedonderzoek, urinetest, stoelgang onderzoek
Het laatste jaar ook nog drie COVID-prikken
En steeds meer kwaaltjes
waarmee een bezoek aan de huisarts zich opdringt
Dat bezoek eindigt dan vaak met enkele doorverwijzingen:
een scan, een echo, een RX, een cystoscopie,
of gewoon een aantal sessies bij de kinesist

De medische medemens wordt rijk van de mens op leeftijd
Ook medicatie is er à volonté
Een beetje ‘s morgens, wat ‘s avonds
Driemaal daags voor of na het eten
Binnenkort begint allicht ook de discussie over nieuwe onderdelen
Een nieuwe knie, of misschien een nieuw heupje, iets met implantaten

Het lijf raakt versleten, beetje bij beetje, onherroepelijk
Gelukkig hoort Kek nog goed
Over een hoorapparaat moet ze zich dus alsnog niet druk maken …

En daarbij, zolang we naar zee kunnen is nog lang niet alles mis

Standaard