Als Kek een vogel hoort (het is meestal horen)
of ziet (soms, als ze snel genoeg is)
en niet weet welke vogel het is,
dan vindt ze dat lastig.
Hetzelfde geldt -onder veel andere- ook voor een paddenstoel die niet gedetermineerd geraakt,
of een aantasting van een blad die niet gediagnosticeerd kan worden.
Kek houdt van duidelijkheid!

In Schildehof, het park van Schilde, is het verboden om te fietsen en moeten honden aan de leiband.
Het staat duidelijk te lezen aan elke ingang.
Op de poortjes nog met een pictogram voor zij die niet kunnen lezen.
En kijk, iemand heeft het bord VERBODEN TE FIETSEN zelfs een poetsbeurt gegeven.




Mensen zijn echter graag de uitzondering, of ze hebben een unieke hond die nooit aan de leiband moet.
Overtredingen zijn tegenwoordig dagelijkse kost in het park.
Kek spreekt meestal overtreders aan over de regels in het park, en het waarom ervan.
Het is zo onzeker hoe mensen reageren, van begripvol tot ronduit agressief, dat het bijna niet fijn meer is om er te gaan wandelen.
Of het moest met de ogen toe zijn…
In De Pont, het onvolprezen reservaat van Natuurpunt binnen Schildehof, zitten sinds kort 3 Galloways.
Omdat Kek niet zeker is over hun gedrag durft ze voorlopig De Pont (nog) niet in.

Ook door Corona is er onzekerheid bijgekomen.
Nog terzijde de onzekerheid over het aantal besmettingsgolven dat er nog komt, is er ook deze:
wie is besmet?
Letterlijk iedereen kan het op elk moment zijn, en dat is eigenlijk een erg lastig aspect van dat virus.
Er zijn geen symptomen tijdens de incubatietijd.
Bij het minste dat op een symptoom lijkt, wordt er nu blijkbaar wel getest.
En alle huisgenoten moeten in quarantaine tot de resultaten van de test gekend zijn.
Terecht, maar het blijft een actie die ingevoerd is door onzekerheid.
En wat zegt een negatieve test?
Je kunt op weg van het triagecentrum naar huis via een winkel een besmetting oplopen?
Zelfs in het triagecentrum?
En dan? Zeer onzeker dus…
Laten we dus nog even niemand een hand of een knuffel geven, laat staan een kus.
Als Kek nu de acties van “Black lives matters” ziet, en getuigenissen van gekleurde en bij uitbreiding alle soorten ‘andere’ mensen leest, dan moet ze ook aan onzekerheid denken.
Hoe erg moet het zijn voor de ‘andere’ mens om voortdurend onzeker te zijn over reacties van ‘normale’ mensen, gewoonlijk omdat je er toevallig ergens bij in de buurt bent.
Dat moet echt tastbare angst zijn.
Met ‘onbekendheid’ kan dit fenomeen ondertussen toch niet veel meer te maken hebben?
Of toch?