Livine is een buurvrouw uit Etikhove.
Geen buurvrouw van Kek, maar van Zoé, toen ze daar nog woonde, in de Nederholbeekstraat.
Livine is 91 jaar, en woont sinds oktober 2018 in WZC ter Gauwen, in Etikhove.
Omdat het moest, omdat alle mensen die ze in de buurt kende ofwel gestorven waren, ofwel verhuisd waren, sommigen naar datzelfde WZC.
Het moest omdat ze alleen was, thuis en moeite had met trappen, …
Ze ging, omdat ze realistisch was (en dat is ze nog steeds)
en omdat ze wist dat nog een winter in haar eigen huis toch wel heel erg lastig kon worden.
Deze foto dateert van september 2018.
Livine slaapt dan al beneden.
Een trotse vrouw,
die kan geven zonder er iets voor terug te willen,
die dankbaar is voor wat ze krijgt,
nog het meest voor een bezoek, hoe kort ook.
Ze past zich aan, in het WZC, ze kan niet anders.
Maar ze mist haar eigen huis, haar tuin, het koken van haar eigen potje, haar bezoek,…
Livine begint achteruit te gaan, in volle coronatijd.
Geen eetlust …
De galblaas, zeggen ze in het WZC.
Uiteindelijk ‘mag’ ze toch voor onderzoek naar het ziekenhuis van Oudenaarde.
Geen goed nieuws.
Leverkanker met uitzaaiingen.
Weer ‘thuis’ in het WZC moet ze twee weken in quarantaine.
Quarantaine binnen een quarantaine, te gek voor woorden…
Livine reageert nuchter als Kek haar opbelt:
“Ik heb een goed leven gehad.
Ze zorgen hier goed voor mij.
Bedankt voor alle vriendschap.”
Ze kan niet meer eten, en verzwakt elke dag.
We kunnen niet op bezoek bij een mens die aan het doodgaan is.
We kunnen wel gaan wuiven, aan haar raam.
Haar kamer ligt op de eerste verdieping.
We hangen daarom ook af van de goodwill van een verpleegster om Livine recht te helpen zodat ze ons kan zien.
Maar de verpleegster helpt Livine zelfs twee keer recht.
En wij, wij wuiven, en wuiven!
Het doét haar iets, het doét ons iets.
We zien Livine graag, zij ziet ons graag.
Een paar minuten en dan is ze uitgeput…
Het is toch eigenlijk onmenselijk dat iemand wiens deur altijd openstond, letterlijk open, en waar iedereen met open armen ontvangen werd, nu afgezonderd van iedereen, zelfs van haar zoon en kleinzoon moet sterven.
Kek begrijpt dat niet!
Februari 2018
Rhododendron
Dagkoekoeksbloem,
Geranium macrorrhizum,
Robertskruid, komt ook echt overal voor.
Kolkwitzia amabilis, koninginnenstruik
Zelfs de bloemen van de paardenkastanje hebben roze stippen.
Akelei
Lupine
Iris, eerder blauw
Vuurdoorn
Vlier
Vogelkers
Viltige hoornbloem
De eerste erwten bloeien wit.
Ondertussen zijn ook de rupsen van de spinselmot, ook stippelmot genoemd, terug gearriveerd op de kardinaalsmuts.
De pijlenbrug in Schildepark wacht al lang op restauratie!
Crown shyness is nog te zien nu de beuken blaadjes hebben!
Kek op reis maar meestal niet 